ข้อมูลจาก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

(พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๒๕) (ปกสีน้ำเงิน) และ (พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๔๖) (ปกสีแดง)

โกสิยวรรค สิกขาบทที่ ๘

(พระบัญญัติ ภิกษุ รับ ให้รับ

หรือยินดีทองเงิน อันเขาเก็บไว้ให้ต้องอาบัติ)

“๓๗.  ๘.  อนึ่ง ภิกษุใด รับก็ดี ให้รับก็ดี 

ซึ่งทอง เงิน หรือยินดีทอง เงิน อันเขาเก็บไว้ให้

เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.”

เล่ม ๓ หน้า ๙๓๗-๙๕๗ (ปกสีน้ำเงิน) / หน้า ๘๘๕-๙๐๓ (ปกสีแดง)

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๓

โกสิยวรรค สิกขาบทที่ ๘

เรื่องพระอุปนันทศากยบุตร 

ข้อมูลจาก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

(พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๒๕) (ปกสีน้ำเงิน) และ (พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๔๖) (ปกสีแดง)

โกสิยวรรค สิกขาบทที่ ๙

(พระบัญญัติ ภิกษุ ซื้อขายด้วยเงินมีประการต่างๆ ต้องอาบัติ)

“อนึ่ง ภิกษุใดถึงความซื้อขายด้วยรูปิยะ 

 มีประการต่าง ๆ เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์”

เล่ม ๓ หน้า ๙๕๗-๙๗๐ (ปกสีน้ำเงิน) / หน้า ๙๐๓-๙๑๕ (ปกสีแดง)

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๓

โกสิยวรรค  สิกขาบทที่  ๙

เรื่องพระฉัพพัคคีย์ 

ข้อมูลจาก พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ชุด ๙๑ เล่ม ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย

(พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๒๕) (ปกสีน้ำเงิน) และ (พิมพ์ พ.ศ. ๒๕๔๖) (ปกสีแดง)

โกสิยวรรค สิกขาบทที่ ๑๐

(พระบัญญัติ ภิกษุแลกเปลี่ยนมีประการต่างๆ ต้องอาบัติ)

“อนึ่ง...ภิกษุใดถึงการแลกเปลี่ยนมีประการต่างๆ 

เป็นนิสสัคคิยปาจิตตีย์.”

เล่ม ๓ หน้า ๙๗๑-๙๘๓ (ปกสีน้ำเงิน) / หน้า ๙๑๖-๙๒๗ (ปกสีแดง)

พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ เล่ม ๑ ภาค ๓

โกสิยวรรค  สิกขาบทที่  ๑๐

เรื่องพระอุปนันทศากยบุตร